1. 2. 2021

Ahoj ludzie :-).

Może się wydawać, że gdy nie gramy, to nic nie robimy, ale wcale tak nie jest. Tak, trwa to już długo. Okropnie długo! Trochę narzekaliśmy, a trochę mieliśmy nadzieję, że szybko się to skończy. Trochę z tego żartowaliśmy. Po roku wcale nie jest to już zabawne i wielu naszych znajomych boryka się z poczuciem rozpaczy. Niewiele się mówi o nas, komediantach. Wspomina się o nas tylko czasami, gdy umrze jeden z tych bardziej znanych. Ale ja na nic nie narzekam, jestem optymistą i staram się jakoś wykorzystać ten czas. Na myślenie i wymyślanie.

Na przykład piosenek. Wciąż bawię się tymi fragmentami, które gdzieś sobie zapisałem lub zapamiętałem. Niektóre z nich to już prawie gotowe piosenki. Tak naprawdę jednak, jeśli nie są one jeszcze całkiem gotowe, to trochę tak, jakby ich w ogóle nie było. Przepisuję więc, dopisuję i gram, i gram… Czasem słucham jakichś polskich piosenek, których mam już niezłą kolekcję. Szkoda, że nie umiem mówić po polsku :-).

Ale mam jedną nowość! Przez długi czas chodził mi po głowie pomysł, aby pisać drobne refleksje lub felietony. Teraz ten pomysł dojrzał w mojej głowie i zacząłem je tworzyć. To tak, jakbym chodził do pracy. Stworzyłem więc na mojej stronie internetowej rubrykę „Myślę, że…”, na której każdego sobotniego poranka znajdziecie coś nowego. Na Facebooku publikuję jedynie fragment, nie cały wpis. Dlaczego? Dowiecie się już w pierwszym tekście.

Cieszę się, że jest was coraz więcej. To chyba znaczy, że się wam to podoba.

Ludzie, ahoj!
Petr

29. 11. 2020

Ahoj ludzie.

Na 2020 rok zaplanowaliśmy w Polsce kilka koncertów w niejednym pięknym miejscu. Tylko, że... - sami przecież wiecie.

No więc mamy teraz czas na przeglądanie zdjęć z dwóch koncertów, z którymi udało nam się dosłownie "wskoczyć" między jeden a drugi okres przymusowego zamknięcia. Ale... czyż nie liczy się jakość?

Na dobry początek dotarliśmy do Warszawy. Aby wynagrodzić sobie tych trochę więcej niż zazwyczaj przejechanych przez Polskę kilometrów, zapoznaliśmy się z kilkoma znanymi, warszawskimi zakątkami. Ale moment, moment! – Czyżby to była Praga? Tyle, że nie czeska, a warszawska. I tak odbyliśmy piękną podróż w czasie i przestrzeni...

Zerknijcie też na kilka zdjęć z koncertu w niezwykle gościnnym La Boheme. Nieoczekiwanie dołączył i Tolek Muracki, mogliśmy więc znów zagrać przez chwilę razem. Tym sposobem słuchacze mogli posłuchać jeszcze jednego, dodatkowego koncertu. A to niespodzianka!

W menu Petra nie istnieje pojęcie szybkiej kawy (a przynajmniej nie o poranku). Przed odjazdem na południe trzeba było więc przejrzeć jeszcze lokalną biblioteczkę... Tak, teraz możemy ruszać do Chełma.

W Czechach mawiamy, że... cesta k srdci vede přes žaludek, czyli przez żołądek do serca, oczywiście. W Polsce dobrze o tym wiedzą, a my możemy potwierdzić!

Sam koncert odbył się w chełmskich podziemiach. Bo choć nasz gospodarz, Jarek Buczek, organizuje je w ogrodzie pod Lipą, jesień nie do końca chciała nam na to pozwolić. Uważnie się jednak przyjrzyjcie – nawet w podziemiach dojrzycie odrobinę zieleni...

Nie mogło odbyć się bez występu Marka Bojdy, który koncert rozpoczął, i samego Jarka Buczka, którego Petr pod koniec zaprosił na scenę. Bo najlepszą rzeczą w koncertach są spotkania. Do zobaczenia zatem wiosną! Przygotowujemy kolejne wydarzenia w Polsce i cieszymy się na Was.

Ludzie, ahoj!

Bogna Piter